Każdy z nas słyszał o Cesarstwie Rzymskim, które niejako zapoczątkowało dzieje współczesnej Europy. To podwaliny naszej tożsamości, początki epoki chrześcijaństwa w Europie – czasy Cesarstwa Rzymskiego to ta epoka, do której wracamy mówiąc o korzeniach europejskich. Warto więc uporządkować nieco wiedzę w tym temacie. Jeśli chcecie znać dzieje tego imperium, jakim było Cesarstwo Rzymskie w pigułce, zachęcamy do przeczytania naszego artykułu.

Na samym początku warto napisać, że Cesarstwo Rzymskie powstało w 27 roku p.n.e. Wtedy to niejaki Gajusz Oktawiusz otrzymał od senatu tytuł augusta, który w krótkim tłumaczeniu oznacza wywyższonego przez bogów. Tym samym upadła dotychczasowa Republika Rzymska, powstało Cesarstwo Rzymskie z ustrojem panującym – pryncypatem. Rządy pryncypialne panowały w cesarstwie Rzymskim aż do schyłku III wieku naszej ery. Sam ustrój miał dawać mieszkańcom Cesarstwa poczucie zupełnie innej jakości rządzenia, jakości znacznie odbiegającej od zasad rządzących monarchią. W 235 roku, kiedy zmarł ostatni przedstawiciel dynastii Sewerów, Cesarstwo Rzymskie przeżywało bardzo niespokojne czasy. Rozpoczęły się lokalne wojny domowe, napady barbarzyńców – to nie dawało spokoju ani poczucia bezpieczeństwa jego mieszkańcom. Wtedy też doszło do powstania zupełnie nowego ustroju – dominatu, inaczej rzecz ujmując – monarchii absolutnej.

W takim stanie Cesarstwo Rzymskie przetrwało aż do roku 476 naszej ery, kiedy to obalono ostatniego cesarza Cesarstwa Zachodnio-Rzymskiego – Romulusa Augustulusa, a sam Rzym zdobył Odoakr.

Co ciekawe i co warto wiedzieć, w czasach największej świetności Cesarstwo Rzymskie zamieszkiwało przeszło 50 milionów ludzi, a terytorium jego zajmowało 30 współczesnych państw. Wpływ samego władcy jak i polityki państwa na każdego obywatela był ograniczony do minimum. Władzę bezpośrednią nad mieszkańcami sprawowali prokuratorzy, którzy zarządzali poszczególnymi prowincjami. W rządach pomagały im także współczesne elity, które odpowiadały za wprowadzanie reform czy chociażby za ściąganie podatków od mieszkańców.

Do najważniejszych dat, jakie należy kojarzyć z historią Cesarstwa Rzymskiego bez wątpienia należą: rok 313 naszej ery, kiedy cesarz Konstantyn Wielki przyznał chrześcijanom wolność wyznania oraz wprowadził religię oficjalną w Cesarstwie, zostało nią chrześcijaństwo. Rok 395 – rok podziału Cesarstwa Rzymskiego na dwa państwa rządzone przez dwóch cesarzy. Część wschodnia miała swoją stolicę w Konstantynopolu, część zachodnia – w Rzymie. Rok 1453 – upadek Konstantynopola.

Z cała pewnością, na przestrzeni wieków należy uznać Cesarstwo Rzymskie za kolebkę kultury europejskiej, za kolebkę chrześcijańskiej Europy. Zaplecze kulturowe które pozostało nam po wiekach panowania i obecności Cesarstwa Rzymskiego na mapach Europy nakazuje nam pamiętać o tym, co wtedy się wydarzyło i nakazuje brać to pod uwagę w tworzeniu nowej – współczesnej historii. Choć przeciwników jej nie brakuje, przeciwników, którzy chcieliby za wszelką cenę zapomnieć o swoich korzeniach.