Europa od zawsze była kontynentem silnie zróżnicowanym kulturowo. Państwa zachodnie bardzo różniły się od tych wschodnich, a północne od południowych. Wynikało to nie tylko ze zróżnicowanego klimatu, ale także z występowania innych plemion. Od wieków jednak mówiło się o potrzebie integracji europejskiej i za wzór stawiano Stany Zjednoczone Ameryki Północnej. Najsilniej idea integracji objawiła się jednak w czasach powojennych, w latach czterdziestych i pięćdziesiątych ubiegłego wieku.
Pragnięto wtedy przede wszystkim, jak najszybciej odbudować Europę, jej miasta i zabytki. Wiele mówiło się również o potrzebie stabilizacji i pokoju na wiele lat. Ludzie byli bardzo zmęczeni dwiema wojnami, a narody wyniszczone. Kiedy okazało się, że państwa Europy Wschodniej zostały właściwie wcielone do Zjednoczonego Związku Republik Radzieckich, idea integracji zaczęła dotyczyć już bardziej jedynie krajów Europy Zachodniej. Prym wśród nich wiodły Niemcy, bardzo zniszczone przez wojnę, a także Wielka Brytania, Francja i Włochy. Silną potrzebę integracji i stworzenia wspólnego sojuszu zaakcentował Winston Churchill, w trakcie swojej przemowy na uniwersytecie w Zurychu. Postulował on bowiem utworzenie Stanów Zjednoczonych Europy. Jego zdaniem najlepszym rozwiązaniem było zrezygnowanie z suwerenności i unikalności, na rzecz jednolitości i wspólnych rozwiązań.
Wkrótce później, w latach pięćdziesiątych powołane zostały do życia Wspólnoty Europejskie. Stało się to dzięki traktatowi paryskiemu i traktatom rzymskim, które ustanowiły Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, Europejską Wspólnotę Energii Atomowej oraz Europejską Wspólnotę Gospodarczą. Wiele mówiło się wtedy o potrzebie stworzenia wspólnej waluty, policji i wspólnego wojska. Przywódcy narodowi uważali, że tylko tak silna integracja może doprowadzić do sukcesu. Wkrótce później, na mocy traktatu z Schengen, zniesione zostały kontrole graniczne na przejściach pomiędzy państwami członkowskimi. Wzmocniono zaś granice zewnętrzne Unii. Poza tym, pojawiła się również wymarzona wspólna waluta – euro, co miało wpłynąć korzystnie na jakość i stan gospodarki państw członków. Stworzone zostało również wspólnotowe prawo, czyli acquis communautaire. Podporządkować musi się mu prawo każdego z krajów członkowskich. Utworzono również wiele wspólnotowych instytucji i organów. Dzięki temu każdy obywatel Unii ma prawo wystąpić ze skargą na przykład do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Może więc dochodzić swoich praw na arenie międzynarodowej. W wielu krajach powstały bliźniacze instytucje, które powołano dla tych samych zadań i celów. Wzmocniła się więc również bardzo współpraca gospodarcza państw członkowskich.
Państwa członkowskie wpłacają ogromne pieniądze do wspólnego portfela, z którego realizowane są następnie przeróżne projekty. Oczywiście kwota wkładu uzależniona jest od stanu gospodarki danego państwa. Te zaś, które nie mają jeszcze stabilnej i dobrze prosperującej gospodarki, mogą liczyć na największe dotacje. Budżet unijny przeznaczany jest na różnego rodzaju rzeczy – dopłaca się bowiem do rolnictwa, szkolnictwa, działalności w zakresie ochrony środowiska, czy też działalności kulturalnej. Dzięki tym środkom można stopniowo wyrównywać poziom życia we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej.