Zobacz niewidzialnych

Europa od zawsze była kontynentem silnie zróżnicowanym kulturowo. Państwa zachodnie bardzo różniły się od tych wschodnich, a północne od południowych. Wynikało to nie tylko ze zróżnicowanego klimatu, ale także z występowania innych plemion. Od wieków jednak mówiło się o potrzebie integracji europejskiej i za wzór stawiano Stany Zjednoczone Ameryki Północnej. Najsilniej idea integracji objawiła się jednak w czasach powojennych, w latach czterdziestych i pięćdziesiątych ubiegłego wieku.
Pragnięto wtedy przede wszystkim, jak najszybciej odbudować Europę, jej miasta i zabytki. Wiele mówiło się również o potrzebie stabilizacji i pokoju na wiele lat. Ludzie byli bardzo zmęczeni dwiema wojnami, a narody wyniszczone. Kiedy okazało się, że państwa Europy Wschodniej zostały właściwie wcielone do Zjednoczonego Związku Republik Radzieckich, idea integracji zaczęła dotyczyć już bardziej jedynie krajów Europy Zachodniej. Prym wśród nich wiodły Niemcy, bardzo zniszczone przez wojnę, a także Wielka Brytania, Francja i Włochy. Silną potrzebę integracji i stworzenia wspólnego sojuszu zaakcentował Winston Churchill, w trakcie swojej przemowy na uniwersytecie w Zurychu. Postulował on bowiem utworzenie Stanów Zjednoczonych Europy. Jego zdaniem najlepszym rozwiązaniem było zrezygnowanie z suwerenności i unikalności, na rzecz jednolitości i wspólnych rozwiązań.
Wkrótce później, w latach pięćdziesiątych powołane zostały do życia Wspólnoty Europejskie. Stało się to dzięki traktatowi paryskiemu i traktatom rzymskim, które ustanowiły Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, Europejską Wspólnotę Energii Atomowej oraz Europejską Wspólnotę Gospodarczą. Wiele mówiło się wtedy o potrzebie stworzenia wspólnej waluty, policji i wspólnego wojska. Przywódcy narodowi uważali, że tylko tak silna integracja może doprowadzić do sukcesu. Wkrótce później, na mocy traktatu z Schengen, zniesione zostały kontrole graniczne na przejściach pomiędzy państwami członkowskimi. Wzmocniono zaś granice zewnętrzne Unii. Poza tym, pojawiła się również wymarzona wspólna waluta – euro, co miało wpłynąć korzystnie na jakość i stan gospodarki państw członków. Stworzone zostało również wspólnotowe prawo, czyli acquis communautaire. Podporządkować musi się mu prawo każdego z krajów członkowskich. Utworzono również wiele wspólnotowych instytucji i organów. Dzięki temu każdy obywatel Unii ma prawo wystąpić ze skargą na przykład do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Może więc dochodzić swoich praw na arenie międzynarodowej. W wielu krajach powstały bliźniacze instytucje, które powołano dla tych samych zadań i celów. Wzmocniła się więc również bardzo współpraca gospodarcza państw członkowskich.
Państwa członkowskie wpłacają ogromne pieniądze do wspólnego portfela, z którego realizowane są następnie przeróżne projekty. Oczywiście kwota wkładu uzależniona jest od stanu gospodarki danego państwa. Te zaś, które nie mają jeszcze stabilnej i dobrze prosperującej gospodarki, mogą liczyć na największe dotacje. Budżet unijny przeznaczany jest na różnego rodzaju rzeczy – dopłaca się bowiem do rolnictwa, szkolnictwa, działalności w zakresie ochrony środowiska, czy też działalności kulturalnej. Dzięki tym środkom można stopniowo wyrównywać poziom życia we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Od wielu lat mówi się wiele na temat istoty integracji europejskiej. Jest to kluczowy temat dla całego świata, ponieważ zależy od niego wiele istotnych kwestii. Unia Europejska daje swoim członkom bowiem nieograniczone możliwości i sprawia, że stajemy się obywatelami całej Europy. Warto również zwrócić uwagę na to, że Unia jest unikalna w skali całej Ziemi i wszystkich kontynentów. Nie ma bowiem organizacji państw, która byłaby od niej silniejsza i posiadała lepiej funkcjonujące wspólnotowe organy. Polska, jako jeden z członków Unii Europejskiej otrzymuje z tego tytułu liczne profity, które bardzo podnoszą jakość życia w naszym kraju. Przede wszystkim, wynika to z rozlicznych dotacji i dofinansowań unijnych, które wspomagają naszą gospodarkę, infrastrukturę i jej dostosowanie do poziomu innych krajów, a także inne celowe działania. Polscy rolnicy nie wyobrażają sobie już życia bez dotacji unijnych, które wpływają na ich konta bankowe każdego roku.
Unia w znaczny sposób wspiera nie tylko polskie rolnictwo, ale także biznes. Wielu przedsiębiorców korzysta bowiem z możliwości pozyskania dofinansowania na stworzenie własnej firmy. Niekiedy nie jest nawet wymagany własny kapitał, jeżeli pomysł jest innowacyjny i proekologiczny. Unia stawia sobie bowiem za zadanie swój rozwój w dobrym kierunku i wprowadzanie dobrych zmian. Również kwestia posiadania wspólnej waluty europejskiej – euro ma tu ogromne znaczenie. Silna waluta, która funkcjonuje w większości krajów europejskich sprawia, że bardzo korzystnie robi się dzisiaj interesy z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Niestety Polska nie przyjęła jeszcze wspólnej waluty, jednakże coraz głośniej mówi się o takich planach.
Początkowo, idee integracji europejskiej pojawiły się po zakończeniu drugiej wojny światowej. Europejczycy pragnęli wtedy spokoju i chcieli bardzo szybko odbudować się po licznych zniszczeniach i tragediach, jakich zaznali. Pragnęli także stabilizacji i pokoju, a to mógł im zapewnić jedynie sojusz największych państw. Winston Churchill, ówczesny premier Wielkiej Brytanii, w trakcie swojego przemówienia na uniwersytecie w Zurychu postulował nawet utworzenie Stanów Zjednoczonych Europy. Pragnął on odejścia od całkowitej suwerenności narodów.
Wkrótce potem, w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku, na mocy traktatów rzymskich i traktatu paryskiego, do życia powołane zostały Wspólnoty Europejskie – Europejska Wspólnota Węgla i Stali, Europejska Wspólnota Energii Atomowej oraz Europejska Wspólnota Gospodarcza. Wytworzyły one własne organy wspólnotowe oraz bardzo dużą administrację.
Wspólnoty te zostały połączone w 1992 roku na mocy Traktatu z Maastricht, który powołał do życia Unię Europejską. Unia ta funkcjonuje do dnia dzisiejszego, zmienia się jedynie jej skład. Co jakiś czas sojusz przyjmuje bowiem kolejne państwa i zwiększa swój zasięg terytorialny. Wiele mniejszych i biedniejszych państw europejskich ma prawo korzystania również z przedakcesyjnych programów unijnych, które mają ogromny wpływ na ich rozwój i poprawę sytuacji gospodarczej. Także Polska korzystała przed swoją akcesją do Unii Europejskiej z takich programów pomocowych.

Idee integracyjne towarzyszyły narodom europejskim od setek lat. Już w starożytności wiele mówiło się i pisało o tym, że Europa może być silna jedynie wspólnymi siłami. Do czasów wybuchu pierwszej i drugiej wojny światowej, były to jednak raczej puste słowa i szerzone idee nigdy nie zostały wcielone w życie. Największym impulsem do tego, żeby rozpocząć działania w kierunku integracji narodów europejskich, było zakończenie drugiej wojny światowej.
Liderzy europejskich krajów pragnęli bowiem jak najszybszego zażegnania kryzysu i odbudowania swoich państw. Ludzie bardziej niż zwykle pragnęli solidarności i wsparcia ze strony sąsiadów. Kiedy okazało się, że Zjednoczony Związek Republik Radzieckich wchłonął na siłę i bardzo sprawnie wszystkie państwa Europy Środkowej i Wschodniej, okazało się, że plany integracyjne zaczęły dotyczyć jedynie państw wywodzących się z Europy Zachodniej. Wyjątkowo mocno o integrację i zapomnienie o wojennych czasach zabiegały wówczas Niemcy, które pragnęły odbudowania swojej pozycji na polu całej Europy, po drugiej wojnie światowej.
Już w 1946 roku, brytyjski przywódca Winston Churchill wezwał na uniwersytecie w Zurychu do utworzenia Stanów Zjednoczonych Europy. Następnie, w 1948 roku przedstawiciele aż dwudziestu pięciu państw spotkali się w Hadze i razem zdecydowali, że konieczna staje się integracja. Oceniono bowiem, że suwerenność narodów jest już zjawiskiem przestarzałym i jedynym, co może poskutkować, jest właśnie zjednoczenie sił i stworzenie wspólnego frontu we wszystkich kwestiach. Domagano się zarówno integracji gospodarczej, jak i militarnej.
Wkrótce potem, w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku powstały tak zwane Wspólnoty Europejskie – EWG, EWWiS oraz Euratom. Dały one początek, utworzonej w 1992 roku, na mocy Traktatu z Maastricht Unii Europejskiej. Od początku swojego istnienia, udało się Wspólnotom stworzyć doskonałe podwaliny do wszelkiej formy integracji europejskiej. Przede wszystkim, stworzone zostały struktury administracyjne oraz wspólne organy do zarządzania całą organizacją. Kraje Unii stopniowo zaczęły wprowadzać wspólną walutę europejską – euro, a także znosiły kontrole na granicach pomiędzy sobą. Wypracowano również jednolitą politykę rolną, czy kulturalną.
Z biegiem czasu powstały również celowe fundusze europejskie, które finansują obecnie wiele różnego rodzaju działań. Unia znacznie wspomaga swoje państwa członkowskie, w zakresie różnego rodzaju działalności. Każde państwo może liczyć bowiem na dofinansowania do działalności proekologicznej i prozdrowotnej. Wiele środków otrzymuje również rolnictwo, w szczególności ekologiczne i zrównoważone. Także większość biznesów może liczyć na otrzymanie dofinansowania z budżetu Unii Europejskiej. Dzięki temu, że otworzyły się rynki pracy, wszyscy obywatele Unii mogą swobodnie podróżować i zatrudniać się w wymarzonych przez siebie miejscach. Kwitnie także współpraca dotycząca kwestii kulturalnych. Odbywa się bowiem coraz więcej międzynarodowych festiwali i wydarzeń promujących odmienne kultury i zwyczaje Europejczyków.

XXI wiek to bardzo konfliktowy okres w historii po drugiej wojnie światowej, jednak bez wątpienia nie jest to jeszcze koniec niektórych konfliktów. Eskalacja walka w wielu regionach świata to jedno – ich zasięg i brutalność, to już zagadnienie zgoła odmienne. Wielu historyków wojskowości i analityków współczesnych działań wojennych zastanawia się nad tym, w jakim kierunku pójdą przyszłe działania zbrojne, ponieważ już teraz widać tendencję do dramatycznego odstępowania od tradycyjnych form organizacji walk. Zarówno w wielkich i zorganizowanych narodowych ruchach, jakie obserwujemy chociażby na wschodzie Ukrainy od momentu zajmowania kolejnych jej terenów przez wojska rosyjskie – jak i walkach bardziej rebelianckich i separatystycznych, do których dochodzi coraz częściej w centrach dużych europejskich metropolii. Tak w jednej jak i drugiej sytuacji, służby przygotowywane do odpowiedzi na klasyczne formy ataku, dzisiaj mają bardzo ciężki orzech do zgryzienia i muszą pracować nad nowymi procedurami i narzędziami do rozwiązywania tych coraz trudniejszych sytuacji.
W przypadku walk na wschodniej Ukrainie utarło się już sformułowanie wojna hybrydowa, albowiem odbywa się ona jednocześnie na dwóch frontach. Z jednej strony regularna rosyjska armia coraz odważniej i bez najmniejszego skrywania swoich zamiarów zajmuje kolejne przestrzenie na terenach oficjalnie wciąż jeszcze uznawanych za Ukraińskie. Z drugiej strony na drodze propagandy i dezinformacji, także na szczeblu dyplomacji międzynarodowej, przy jednoczesnym organizowaniu i aktywnym wspieraniu rzekomych ruchów separatystycznych mniejszości rosyjskiej na terenie wschodniej Ukrainy. Tworzy się przez to precedens, na mocy którego w praktycznie każdym państwie, gdzie tylko znajduje się jakakolwiek mniejszość rosyjska, możliwe będzie takie finansowe i organizacyjne i militarne wspieranie tych sił, wraz z wysyłaniem swoich nieoznakowanych bojówek, by szybko napędzić propagandową maszynę wokół danego regionu. Następnie pompując przez swoje polityczne media informacje o atakach siłowych czy prawnych na taką mniejszość, władza może uzasadnić własną interwencję – prowadząc w ten sposób wojnę hybrydową.
Sytuacja z walkami ulicznymi i miejskimi jest już zgoła odmienna. Tutaj do głosu w Europie dochodzą coraz częściej terroryści, którzy skutecznie przedostają się tutaj z terenów objętych przez Państwo Islamskie. Co jednak warte podkreślenia, coraz częściej za sprawne ataki na obywateli w Europie odpowiadają inni obywatele urodzeni w Europie, którzy jednak z różnych względów dali się zindoktrynować Państwu Islamskiemu. Dzięki nieograniczonym niemal środkom finansowym i wielomiesięcznym profesjonalnym szkoleniom w ośrodkach terrorystycznych, takie małe grupki tzw. „samotnych wilków” są coraz skuteczniejsze i coraz chętniej demonstrują swoją obecność. Także w krajach do tej pory uważających się za dość odporne na takie przejawy ekstremizmu islamskiego, w ostatnich latach dochodzi do bardzo widowiskowej eskalacji tego typu agresji i konfliktowości.

Pewnie większość z Nas, oglądając kolejne rankingi najbogatszych Polaków zastanawiają się, jak oni to zrobili? Jak udało się im osiągnąć taki ogromny sukces i zarobić takie ogromne pieniądze. Jak to możliwe, że dzisiaj miliarderów jest tak wielu? Ale czy kiedy patrzycie na tych rekinów biznesu nie zastanawia Was jak to możliwe, że zdecydowana większość to ludzie w wieku około pięćdziesięciu lat? Dokładnie, zdecydowana większość najbogatszych Polaków to właśnie pięćdziesięciolatkowie. O ile oczywiście nie mówimy o dzieciach najbogatszych miliarderów, których też można za takowych uznać. Zbliżony do siebie wiek najbogatszych Polaków wynika z jednej prostej przyczyny. Zdecydowana większość z nich swoje pieniądze zaczęła zarabiać w okresie politycznych przemian pod koniec lat osiemdziesiątych. To był po prostu złoty czas w historii Polski na rozpoczęcie robienia zawrotnych karier i największych biznesów. Wszystko dzięki temu, że kończył się u Nas komunizm.

Komunizm to smutny czas, w którym gospodarka na sowiecki wzór podporządkowana była polityce i polityką. Większość przedsiębiorstw było po prostu Państwowych. W sklepach na półkach hulał wiatr i była jedna wielka pustka. Każdy miał pieniądze, ale nie za bardzo mógł za nie cokolwiek kupić. Dodatkowo nie było u Nas praktycznie niczego, co byłoby w jakikolwiek sposób związane z zachodnią kulturą. Takie rzeczy i towary luksusowe można było kupować w Peweksach i to za dolary a nie za złotówki. Tak więc co wystarczyło zrobić, kiedy nagle komunizm przeszedł do historii a wszyscy mogli zacząć działać, jako prywatne przedsiębiorstwa? Wystarczyło mieć wtedy głowę na karku.

W roku 1989 skończył się w Polsce komunizm, a zaczął ustrój demokratyczny, dzięki czemu zrobiliśmy ogromny krok w stronę zachodniej Europy. Europy do której zaczęliśmy mieć dostęp i która bardzo mocno się nam spodobała. Wtedy właśnie wystarczyło zaryzykować i praktycznie każdemu to ryzyko się opłaciło. Wtedy właśnie wymyślenie czegoś, czego w Polsce jeszcze nie było nie stanowiło żadnego problemu. Cokolwiek by to nie było to w większości przypadków tego właśnie u Nas nie było. Poza tym, zaczął się okres zmian właśnie w gospodarce. Postawiono na ułatwienia w sektorze prywatnym i chwilę po obaleniu komunizmu każdy, kto tylko chciał, mógł otworzyć własną firmę i działać na własny rachunek.

W tamtych złotych czasach praktycznie każdy pomysł na biznes okazywał się strzałem w dziesiątkę. Ten, kto zdążył szybko zarobić mógł jeszcze dodatkowo pomnożyć swój majątek wielokrotnie. Wszystko dzięki temu, że gospodarka zaczęła zmieniać się błyskawicznie i nastąpił proces prywatyzacji państwowych przedsiębiorstw. Stosunkowo łatwo można było nabyć i przejąć na prywatny użytek państwowe spółki. Również tereny po spółkach państwowych wyprzedawane były za niewielkie pieniądze. Dlatego naprawdę wystarczyło pomyśleć, nie bać się i zaryzykować ale także znaleźć pomysł na siebie. Na samych prywatyzacjach można było zarobić prawdziwe kokosy. I właśnie w tamtych nie najtrudniejszych czasach dorobili się swoich majątków dzisiejsi najbogatsi Polacy. Robienie biznesu wtedy a dzisiaj to zupełnie dwie różne rzeczy. Wtedy wszystko działo się błyskawicznie. Dzisiaj każda firma przemyśli swój ruch kilka razy zanim w końcu zrobi jakieś posunięcie czy zanim podejmie jakąś decyzję.